تاریخچه این ساختمان از سال ۱۷۸۱ آغاز شد، هنگامی که بین اولین ۶ مدرسهٔ سن پترزبورگ تحت فرمان کاترین کبیر یک مدرسه تخصصی "دلتی کوچک" پایه گذاری شد. دبیرستان ودنسکی به عنوان بزرگترین مرکز تحصیلی به شمار میرفت
› ۱۷۸۱ > پای گذاری
۱۸۰۴
مدرسه تخصصی
در سال ۱۸۰۴ این ساختمان به مدرسه تخصّصی ودنسکی تبدیل شد. در ۱۸۳۴، این مدرسه از ۴ کلاس تحصیلی تشکیل شده بود و یک خوابگاه بعد در آن باز شد. متئقب پروژه معمار یوگرف ایوانوویچ مرتینف این ساختمان به صورت سه طبقه ساخته شد
۱۸۳۴
بنای قسمت اصلی
در ۱۸۸۳-۱۸۸۵، متعاقب پروژه دبیرستان معمار اکرمن، ساختمان قدیمی که سه طبقه داشت به صورت افقی گسترش داده شد. در همین زمان، ریاست ساختمان تصمیم به بنای یک مدرسه دینی کرد، و آن را به نام قدوس متدیوس "معلم کلام" به مناسبت هزارمش نام نهاد. محراب در طبقه دوم قرار داده شد، در محلی که به سوی باغ باز میشد و به سالن جماعت راه داشت و از آن از طریق دری جدا میشد.
۱۸۹۱- ۱۸۹۸
لکساندر بالاک
شاعر بزرگ روسی، الکسند بالاک، در این دبیرستان بین سالهای ۱۸۹۱-۱۸۹۸ تحصیل میکرد. در دههٔ ۱۹۰۰، او دفعات زیادی از سالنهای مرزفسکی دیدن کرد، "چهار شنبهها در ایوانف"، و غیره. او مجموعهٔ شعرهای زیادی از جمله "نقاب برفی" (۱۹۰۷)، "شعرهای روسی" (۱۹۱۵)، "روز خاکستری" (۱۹۲۰) در سن پترزبورگ منتشر کرد. علیرغم شعرهای او که بر مبنای اشیا سمبلیک بود، خیلی از شعرهایش بازتاب سن پترزبورگ و حومهٔ آن بود و بنا بر این شعرهایش مملو از تصویر دقیق محیط اطراف بود- استرلنا، لهتی، شووالف، ازرکف، و غیره. ( "بیگانه"، "در رستوران"، "در جزایر" ، و غیره). خیلی از جزئیات دقیق زندگی شهری سر خاطرات بالاک وجود دارد. دیدگاه او در باره سن پترزبورگ به صورت وسیعی از نثر داستایوفسکی، گوگل اند گریگریگ تاثیر گرفته است. بالاک در جستجو بود که تمام کارهایش به صورت یک رمان در نظر گرفته شود که در آن این شهر سهم عمدهای داشت (مجموعه شعر "شهر"، ۱۹۰۴-۰۸؛ "مجازات"، ۱۹۰۸-۱۳؛ "لمبوس" ۱۹۰۷-۱۴). در مجموعهٔ شعر "دوازده" (۱۹۱۸)، "مجازات" (۱۹۱۰-۲۱، ناا تمام) و چند اثر دیگر بالاک به مرگ سن پترزبورگ قدیم و ظهور یک شهر جدید اشاره کرده است.
۱۸۹۹
ساختمان دوم
متعاقب با پروژه الکاشف، ساختمان دوم سر پست بنای اصلی ساخته شد. کلیسا هم به درون آن نقل مکان داده شد و در سال ۱۸۹۹ بعد از بازسازی آن وقف شد. پیش از بسته شدن عبادت گاه در سال ۱۹۱۸، این مکان نماد پدر روحانی نیکولای میخایلویف بود که سال بعد از کسوت روحانیت خلع شد. تزئینات دیوار و نقاشی ین مکان از یک کلیسای کوچک به گدا خانه کلیسای ودنسکی نقل مکان کرد و در ۱۸ فوریه ۱۹۲۰ یک عبادت گاه دنج موقت وقف شد.
۱۹۰۰
سینما
در اوایل قرن ۲۰ ام، این مکان محل تحصیل واسیلیف، بازیگر، کار گردن "چاپایف" و نمایش نامه نویس روسی بود.
۱۹۱۳
نام جدید
در سال ۱۹۱۳ دبیرستان ودنسکی به "دبیرستان پیتر کبیر" تغییر نام داد.
۱۹۵۰
مدرسه بازرگانی
در دههٔ ۱۹۵۰ این ساختمان به مدرسه بازرگانی واا گذار شد و پس از آن به مدرسه تخصصی ساخت فاضلاب. تا سال ۱۹۹۰ در تحت شرایط ویژه بود.
۲۰۱۱
هتل ودنسکی
ز سال ۱۹۹۹، دبیرستان ودنسکی به عنوان بنای معماری تاریخی به حساب آمد. در اکتبر ۲۰۱۱، هتل "ودنسکی" باز گشائی شد.
روزهای کنونی